Gelezen: Zolang er tranen zijn

-
Hoewel de generatie die de oorlog heeft meegemaakt steeds kleiner wordt, betekent het niet dat de interesse voor het onderwerp afneemt. Integendeel zelfs. De belangstelling van met name jongeren voor het oorlogsverleden van ouders en grootouders is groter dan ooit. Misschien is de interesse gegroeid doordat een groot deel van de oudere generaties over de donkere periode zweeg. Degenen die wel hun verhaal op papier hebben geschreven laten een kostbare bron achter. Een ervan is net verschenen in boekvorm. De schrijfster is Hannelore Grünberg-Klein.
Het verhaal
De Duitse Hannelore Klein wordt geboren in 1927 in een welgesteld Joods gezin. Met de komst van het nationaalsocialisme in Duitsland wordt de vrijheid van de joden steeds meer aan banden gelegd. De ouders van Hannelore besluiten daarom in 1939 om per schip naar Havanna te vertrekken. Ze zijn niet de enigen: vele joden doen hetzelfde en de zeewateren waren dan ook gevuld met bootvluchtelingen. Bij aankomst in de Cubaanse hoofdstad mogen ze echter niet van boord. En zo begint het wachten waarbij met name de kapitein zijn best doet om een veilig heenkomen voor de reizigers te vinden. Pogingen om alternatieve verblijfsplaatsen te vinden in de Dominicaanse Republiek en Amerika mislukken. Ze zijn niet gewenst en uiteindelijk vaart het schip terug naar Europa waar de reizigers verdeeld worden over België, Frankrijk, Engeland en Nederland die ze wel willen opnemen. Het gezin van Hannelore komt in het Lloyd hotel terecht. Met de komst van de Duitsers worden ze naar kamp Westerbork gestuurd dat tot 1942 onder Nederlands beheer valt. Als dit wordt overgenomen door de Duitsers wordt het leven aldaar moeilijker en uiteindelijk worden ze in 1944 op transport geplaatst richting Theresiënstadt. Daarna reist ze door naar Auschwitz-Birkenau, dan Freiberg en uiteindelijk komt ze in Mauthausen terecht. Ze weet de kampen te overleven en komt via Parijs na de oorlog terug in Amsterdam.

Recensie
Hannelore heeft het boek in de jaren negentig geschreven. Haar ervaringen zijn helder verwoord en met 167 pagina's had ik het binnen een dag uit. Ik kon het ook moeilijk wegleggen. Je hebt het idee dat je naar je oma zit te luisteren die haar verhaal doet en dan kun je niet weglopen, want je wilt weten hoe het afloopt. Behalve de herinneringen, bevat het werk ook historische informatie waardoor de context rondom beslissingen duidelijk worden, zoals de politieke motivaties die achter de weigering zitten om de bootvluchtelingen toe te laten. Dit deel van het boek deed me denken aan de huidige problematiek rondom dit thema en de overeenkomstige reacties van landen.

Ik kan het boek van harte aanbevelen. Samen met de foto's uit het familiealbum die erin verwerkt zijn is het een indrukwekkend verhaal en geeft het een boeiend beeld over een periode waar zo velen uit de jongere generaties vragen over hebben.


Helder geschreven boeiende
autobiografie van de oorlogsjaren
 



Auteur: Hannelore Grünber-Klein
Titel: Zolang er tranen zijn
JvU: 2015
ISBN: 978 903 88 0053 0

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Meetup leden Bibliotheek 2.0

-
Afbeelding
Tweetmeets, LinkedIN meets, Wikipedia Meets. Je hoort het steeds meer: meetups van leden van sociale netwerksites . Ofwel het fysiek ontmoeten van de mensen die net als jij lid zijn van een specifieke community. Deze face-to-face bijeenkomsten hebben het grote voordeel dat ze de banden tussen mensen versterken, doordat je nu langer en intensiever met elkaar in gesprek raakt. Bovendien zorgt het informele karakter van de ontmoeting dat het een gezellige gebeurtenis is. Ook het sociale netwerk voor bibliotheken (met inmiddels meer dan 4000 leden ): Bibliotheek 2.0 , heeft deze bijeenkomsten. De naam voor deze meetup, de Happe.ning , is bedacht door de groep die de eerste meetup organiseerde tijdens de Online Conferentie in 2008. Daarna hebben diverse groepen mensen het spontaan georganiseerd en werd inmiddels de vertrouwde benaming overgenomen. De volgende bijeenkomst gaat gehouden worden in Haarlem. Het idee hiervoor ontstond grappig genoeg tijdens een andere meetup: de Haarlemse ...
Meer lezen

Waarom ik twitter #1

-
Afbeelding
Ik blijf me verwonderen over de kracht van het sociale netwerk Twitter als het gaat om nieuwsdelen. Ik ken geen medium dat sneller is en deze avond was er weer een mooi voorbeeld van. Ik zal de tweets van mijzelf (in de kleur oker ) en mijn buurt (in de licht rode kleur) met je doornemen TWEET om 19.50 uur vraag me af wat er aan de hand is. Hoor al 5 minuten een helikopter... boven de buurt rondcirkelen Mijn eerste gedachte is dat er waarschijnlijk een gevangene uit de Koepelgevangenis is ontsnapt. Dus ik ga naar Twitter Search en zoek op het woord: Haarlem en dit is o.a. wat ik zie aan tweets van anderen (ik heb de namen weggelaten om privacyredenen): TWEETS Helicopter(s) flying over #Haarlem. Another prisoner escaped from the Koepel prison?? :) Er hangt in Haarlem een heli boven de stad.. Zoeklichten en alles.. Spannend! Helicopter with a lightbeam above our houses. Pointing the light towards a fire at #atjehstraat #haarlem #fire Grote brand in Haarlem! Atjehtraat ...
Meer lezen

Bibliotheken op twitter week, 1 - 6 maart

-
Van 1 tot en met 6 maart zal ik dagelijks een vlog/blog posten met praktische informatie over twitter . De teaser Klantenbinding De bibliotheek wil daar zijn waar de klant is. Dit houdt in dat je doelgroep je gemakkelijk vindt als ze vragen heeft. Daarnaast is het voor bibliotheken van belang om te weten wat klanten van de diensten en producten vinden en hoe de organisatie beter kan aansluiten bij de wensen van de doelgroep. Sociale media lijken het ultieme middel te zijn om dit allemaal te verwezenlijken. De community's zouden het immers eenvoudig  moeten maken om de interactie met je klanten aan te gaan. Maar Edwin en Jan constateren terecht dat het klantencontact in de praktijk toch iets anders is dan die in de theorie. Zenden ipv ontvangen Hoewel diverse bibliotheken actief zijn op de sociale media, richten ze zich voornamelijk op het zenden van boodschappen en niet op het ontvangen ervan. Ik denk niet dat het onwil is van de organisaties. Ik vermoed dat het voor e...
Meer lezen